|
می گویند اين صيغه كه شيعه‌ها آنرا قبول دارند ، در كجا نوشته شده است ؟
در جواب مي‌گويم كه خداوند متعه يا صيغۀ موقت را با نزول آيۀ :
فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآَتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً . النساء / 31 .
تشريع كرده است .
اهل سنت معتقد هستند كه اين آیه نسخ شده است ؛ اما پيروان اهل بيت عصمت و طهارت معتقد به عدم تحريف اين آيه هستند .
صحابه در زمان پيامبر و در زمان خلافت ابوبكر و حتي تا قسمتي از خلافت عمر به اين آيه عمل مي‌كردند تا اين كه عمر بن خطاب بر خلاف آيۀ قرآن و سنت رسول خدا آن را حرام اعلام كرد .
دلايل بسياري از صحيح‌ترين كتاب‌هاي اهل سنت اين مطلب را تأييد مي‌كند ؛ از جمله محمد بن اسماعيل بخاري در صحيحش نقل مي‌كند كه :
حدثنا مسدد حدثنا يحيى عن عمران أبى بكر حدثنا أبو رجاء عن عمران بن حصين رضى الله تعالى عنه قال نزلت آية المتعة في كتاب الله ففعلناها مع رسول الله صلى الله عليه وسلم ولم ينزل قرآن يحرمه ولم ينه عنها حتى مات قال رجل برأيه ما شاء قال محمد يقال إنه عمر .
صحيح البخاري - البخاري - ج 5 - ص 158 .
آيۀ متعه در زمان رسول خدا نازل شد و ما در زمان رسول خدا به آن عمل مي‌كرديم و آيۀ هم بر حرمت آن نازل نگرديد و رسول خدا هم تا دم مرگ ما را از آن منع نكرد ، مردي با رأي و ميل خودش هر چه كه دلش خواست گفت . و اين شخص عمر بن الخطاب بود .
همچنين مسلم نيشابوري در صحيحش نقل مي‌كند كه :
قال عطاء قدم جابر بن عبد الله معتمرا فجئناه في منزله فسأله القوم عن أشياء ثم ذكروا المتعة فقال نعم استمتعنا على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم وأبى بكر وعمر .
عطاء گويد : جابر بن عبد الله انصاري براي عمره به مكه آمد . به منزل او رفتم ، مردمان از او مسأله مي‌پرسيدند تا صحبت رسيد به متعه . جابر بن عبد الله گفت : بلي ما در زمان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و هم در زمان ابوبكر و عمر متعه مي‌كرديم .
و باز در جايي ديگر نقل مي‌كند :
عن أبي نضرة قال كنت عند جابر بن عبد الله فاتاه آت فقال إن ابن عباس وابن الزبير اختلفا في المتعتين فقال جابر فعلناهما مع رسول الله صلى الله عليه وسلم ثم نهانا عنهما عمر فلم نعد لهما .
من در نزد جابر بن عبد الله بودم ، گفتند عبد الله بن عباس و عبد الله بن زبير در موضوع دو متعه [متعۀ نساء و متعۀ حج ] اختلاف نظر دارند . جابر بن عبد الله گفت : ما در زمان رسول خدا هر دو را به جا مي‌آورديم ؛ پس عمر آن دو را نهي كرد و ما هم ديگر پس از آن بجا نياورديم .
البته اين روايات منحصر به جابر بن عبد الله ، و عبد الله بن عباس نمي‌شود ؛ بلكه حتي بسياري ديگر از صحابه و حتي تابعين حتي بعد از نهي عمر نيز متعه را حلال مي‌دانستند و آن را انجام مي‌دادند ؛ مثلا در بارۀ عبد الملك بن جريج كه از بزرگان روات اهل سنت است ، نقل كرده‌اند كه شصت زن صيغه‌اي داشت و موقع مرگ اسامي آن‌ها را براي فرزندانش گفت تا آن‌ها اشتباهاً با يكي از مادرانش ازدواج نكنند . ذهبي در سير اعلام النبلاء نقل مي‌كند :
قال أبو غسان زنيج : سمعت جريرا الضبي يقول : كان ابن جريج يرى المتعة ، تزوج بستين امرأة . وقيل : إنه عهد إلى أولاده في أسمائهن لئلا يغلط أحد منهم ويتزوج واحدة مما نكح أبوه بالمتعة .
سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 6 - ص 331 .
و در جايي ديگر نقل مي‌كند كه او هفتاد زن داشته است و هر شب يك پيمانه روغن گنجد مي‌خورد تا بتواند از پس اين هفتاد زن بربيايد :
سمعت الشافعي يقول : استمتع ابن جريج بتسعين امرأة ، حتى إنه كان يحتقن في الليل بأوقية شيرج طلبا للجماع .
سير أعلام النبلاء - الذهبي - ج 6 - ص 333 .
آن‌چه واضح و روشن است ، اين است كه متعه از نظر دين مبين اسلام كاملاً مشروع بوده است و صحابه و تابعين نيز از انجام آن ابائي نداشتند . شيعيان هم اگر متعه را حلال مي‌دانند ، با استناد به آيۀ قرآن و روايات بسياري است كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم وارد شده است .
|
